Σοφία Νεοφύτου Αποστόλου, ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια στο χώρο της μόδας
Καταλύτης της μόδας. Μητέρα γη για επιτυχημένους σχεδιαστές. Ιδιοκτήτρια και αρχισυντάκτρια του 10 Magazine και φυσικά καλλιτεχνική διευθύντρια του φανταχτερού show της Victoria's Secret. Η πολυπράγμων Σοφία Νεοφύτου Αποστόλου γεννήθηκε στο Λονδίνο, αλλά όπως δηλώνει με υπερηφάνεια είναι Ελληνίδα και καρπός του παραδοσιακού γάμου από συνοικέσιο των γονιών της όταν ο πατέρας της ήταν 26 ετών και η μητέρα της 16 και γνωρίζονταν μόλις μια βδομάδα.
Το αίσθημα της επιχειρηματικότητας το έχει κληρονομήσει από τον πατέρα της: “Ο πατέρας μου ήταν τζογαδόρος και από αυτόν έχω κληρονομήσει την ικανότητα να παίρνω ρίσκο. Προκάλεσε την τύχη του στη ζωή χωρίς να φοβάται τους κανόνες. Για παράδειγμα, είχε ιδρύσει ένα κλαμπ στο οποίο διοργάνωνε παράνομα τυχερά παιχνίδια – ακριβώς εκείνο που λάτρευε να κάνει.” Ένιωσε πως οι νόμοι είναι συχνά τόσο ηλίθιοι και βρίσκονται εκεί για να τους παραβιάσει κανείς. Και εγώ συμφωνώ με αυτό, τουλάχιστον καλλιτεχνικά. Επίσης δεν φοβόταν ποτέ την αποτυχία και σε γενικές γραμμές αυτό είναι επίσης κάτι που πήρα από εκείνον” αναφέρει. “Οι πιο ευαίσθητες πλευρές μου προέρχονται από τη μαμά”. Η μητέρα της Σοφίας ήταν μοδίστρα και δούλευε σε πατρόν. “Ήταν η προσγειωμένη της οικογένειας – και από εκεί είναι πρακτικά που πήρα την αγάπη μου για τα ρούχα”
Στην αρχή της καριέρας του, η Σοφία βρήκε δουλειά σε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο, αλλά σύντομα βίωσε μια “περίεργη κρίση μέσης ηλικίας στα 26! Ήξερα πως το να κάθομαι σε ένα γραφείο κάθε μέρα δεν ήταν για μένα και η αρχιτεκτονική είναι μια αργή διαδικασία. Παίρνει περίπου τρία χρόνια για να δεις το τελικό αποτέλεσμα της δουλειάς σου. Ήξερα πως ήταν πολύ χρονοβόρο για να κρατήσει το ενδιαφέρον μου. Είμαι ένα άτομο που θέλει να κάνει κάτι με πλήρη συνείδηση και στη συνέχεια να πάω παρακάτω”. Έτσι κι έκανε. Μέσω ενός φίλου βρήκε δουλειά στο Elle Decoration και σύντομα “προσεβλήθη” από το σαράκι της μόδας. “Έγραψα πρακτικά σε κάθε περιοδικό που κυκλοφορεί στο Λονδίνο. Και παρά το γεγονός πως δεν είχα προϋπηρεσία και όχι ιδιαίτερη γνώση από μόδα, το πήρα απόφαση πως αυτό ήταν που ήθελα”.
Ήταν τυχερή να βρει μια θέση στη βρετανική Vogue. “Εκείνες τις ημέρες, η Vogue είχε μια εκπληκτικά μποέμ αισθητική. Η Isabella Blow κυκλοφορούσε ανάμεσα στα γραφεία με στενά και κραγιόν σε όλο το πρόσωπο. Το να την κοιτάζω και μόνο ήταν για μένα πηγή έμπνευσης. Ήξερα πως είχα βρει αυτό που ήθελα να κάνω για το υπόλοιπο της εργασιακής μου ζωής και φυσικά, μόλις πήρα την απόφαση, ήμουν επίμονη και αποφασισμένη να την ακολουθήσω”.
“Κανείς δεν ήξερε στην πραγματικότητα τι ήταν το στιλ εκείνες τις ημέρες. Αναφερόσουν σε αυτό σαν συντάκτης. Επειδή ήξερα ότι η εμπειρία μου ήταν μικρή, μεταφερόμουν από τμήμα σε τμήμα των περιοδικών επιλέγοντας την πρακτική μου. Τελικά όμως το αποφάσισα: σαφώς και θα ήταν το τμήμα μόδας. Σαφέστατα οι φωτογραφίες”.
Για τη Σοφία ο ρυθμός ενός μηνιαίου περιοδικού ήταν επίσης πολύ αργός. “Έπρεπε να περιμένεις βδομάδες πριν δεις τη δουλειά σου στα περίπτερα. Ακόμη είχα την ανάγκη για πιο γρήγορη εναλλαγή, τέτοια που τα περιοδικά δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει. Σε εκείνο το σημείο, δουλέψαμε μαζί στις Sunday Times, παρόλο που, όπως και η Isabella, δεν ήμουν ποτέ τελείως χαρούμενη. Δεν ένιωθα άνετα εκεί” θυμάται. “Επειδή ένιωθα πως τα ανώτερα κλιμάκια δεν σεβάστηκαν τη μόδα και την αντιμετώπιζαν σαν υποδεέστερη και υπερφίαλη. Υπήρχε μια έλλειψη σεβασμού για όσα κάναμε στο τμήμα της μόδας. Πρέπει να συνεχίσεις να βρίσκεις ιδέες σε εβδομαδιαία βάση, το οποίο είναι ακριβώς αυτό που λατρεύω, αλλά σε αποκαρδιώνει αν οι άλλοι δεν μοιράζονται τον ενθουσιασμό σου”.
“Πιστεύω πάντα πως το να είσαι στυλίστας είναι σαν να είσαι ο σκηνοθέτης μιας ταινίας. Πρέπει να καταλάβεις την προτεραιότητα του καθενός και το πάθος του και να τους βοηθήσεις, να τους φτιάξεις, να δουλέψετε όλοι μαζί” είπε. “Ξέρω πως υπάρχουν πολλές άκαρδες και εγωιστικές προσωπικότητες στη βιομηχανία της μόδας, αλλά τη λατρεύω για κάποιες από τις πιο αυθεντικές σχέσεις που φτιάχνεις. Έχω δουλέψει με τόσους υπέροχους, δημιουργικούς και απαιτητικούς ανθρώπους που η δουλειά τους με μετέφερε κάπου μαγικά. Και όταν αυτό συμβαίνει οι δυσκολίες, και τα προβλήματα που προέκυψαν ώσπου να φτάσω εκεί, γρήγορα ξεχνιούνται”
Η Σοφία δουλεύει από το πρώτο φως της ημέρας και δεν τελειώνει μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα. Ακόμη και τότε, αν κάποιος της προτείνει clubbing, θα βρίσκεται εκεί στο λεπτό. Της αρέσει ο χορός, ακόμη και μετά από μια απαιτητική μέρα και βρίσκει πως η ιδανικότερη αγχολυτική θεραπεία είναι ο χορός.
Για πολλά χρόνια η Σοφία ήταν καλλιτεχνική διευθύντρια του show της Victoria's Secret. “H δουλειά μου είναι να δημιουργώ το πλαίσιο για τα εσώρουχα, να ανακαλύψω τα θέματα – συνήθως 12 – και αυτά μπορεί να είναι βασισμένα σε πίνακες του Degas ή στην ταινία Επικίνδυνες Σχέσεις και εκατομμύρια άλλα πράγματα. Προτείνω 12 ιδέες σε ένα γκρουπ 22 ατόμων και όλα πρέπει να μπουν σε διαδικασία παραγωγής.
Η Σοφία όμως συμβουλεύει επίσης μια σειρά από σχεδιαστές, συμπεριλαμβανομένου των Roland Mouret, Elie Saab και Anya Hindmarch. “Η δουλειά μου ως σύμβουλος σχεδιαστών είναι να εστιάζω στο να διοχετεύω και να τους πείθω για το τι είναι αυτό που πιστεύω πως πρέπει να κάνουν. Είναι σαν να είμαι γονιός και αν τους δείχνω τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά πάντα εξαρτάται από εκείνους αν θα ακολουθήσουν τον δρόμο που τους δείχνω. Είναι το δικό τους όνομα στο ταμπελάκι, όχι το δικό μου”
Και φυσικά η Σοφία έχει το δικό της εκδοτικό απόκτημα το 10 Magazine. “Το να σχεδιάσω ένα περιοδικό είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση” αναφέρει. “Πρέπει να έχεις ένα βιώσιμο προϊόν και αυτό σημαίνει πως αυτό καλό είναι να παράγει εισόδημα. Η δημιουργικότητα και όλη η έμπνευση στον κόσμο δεν είναι αρκετές χωρίς αυτά.
Η ελληνικής καταγωγής ιέρεια της μόδας εξομολογείται πως μια φορά στην καριέρα της ένιωσε την αυτοπεποίθησή της να πέφτει. Αυτό ήταν μετά το πρώτο της meeting με τους υπεύθυνους της Victoria’s Secret. “Πανικοβλήθηκα και μόνο βγαίνοντας από τη συνάντηση το ξεπέρασα. Θυμάμαι να λέω 'πως είναι τόσο μεγάλο και δεν είμαι σίγουρη να τα καταφέρω. Στην πραγματικότητα, δεν είμαι καν βέβαια τι είναι αυτό που θέλουν και οι ίδιοι'.
